نفقه طبق ماده 1107 قانون مدنی ایران، عبارتست از: همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه‌های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض. ملائت و توانایی اقتصادیِ مرد یا وضعیت خانوادهٔ پدری زن، ملاکی برای تعیین میزانِ نفقه «نیست».
دو شرط زیر برای وجوب نفقه ضروری است:
1-دائمی بودن عقد که قانون مدنی در ماده 1106 تصریح دارد: در عقد دایم نفقه زوجه به عهده شوهر است.
2-تمکین کامل زوجه
